Quiero
emborrachar mi corazon
para olvidar un loco
amor
que mas que amor es
un sufrir...
Y aqui vengo para
eso,
a borrar antiguos
besos
en los besos de otras
bocas.
Si su amor fue flor
de un dia,
por que causa es siempre
mia
esta cruel
preocupacion.
Quiero, por los dos,
mi copa alzar
para olvidar mi
obstinacion,
y mas la vuelvo a
recordar.
Nostalgias
de escuchar su risa
loca
y sentir junto a mi
boca
como un fuego su
respiracion...
Angustias
de sentirme
abandonado
y sentir que otro a
su lado
pronto, pronto le
hablara de amor...
Hermano,
yo no quiero
rebajarme
ni pedirle ni
rogarle
ni decirle que no
puedo mas vivir.
Desde mi triste
soledad
vere caer las rosas
muertas
de mi juventud.
Gime, bandoneon, tu
tango gris
quizas a ti te hiera
igual
algun amor
sentimental...
Llora mi alma de
fantoche
sola y triste en esta
noche,
noche negra y sin
estrellas.
Si las copas traen
consuelo,
aqui estoy con mi
desvelo
para ahogarlo de una
vez.
Quiero emborrachar al
corazon
para despues poder
brindar
por los fracasos del
amor.
|
Želim
vinom srce svoje opiti
da bih mogao
zaboraviti
tu ludu ljubav, što
sad je bol…
I zbog toga sad sam
tu,
kako bih mogao te
stare poljupce izbrisati
ljubeći usne
druge.
Voljela si me tek
jedan dan,
pa zašto mi onda još
uvijek
kvariš san?
Želim ispiti ovu čašu
za nas dvoje,
želim napokon
zaboraviti,
ali ne mogu, progone
me usne tvoje...
Nostalgija
da opet čujem njezin
smijeh,
i osjetim na usnama
svojim
njen vrući dah…
Strepnja
da ću zaboravljen
biti
i da će joj netko
drugi
nježne riječi
šaputati…
Brate,
ne želim se
poniziti
preklinjući je i
plačući,
govoreći joj da ne
mogu bez nje živjeti.
Radije ću tužan i
sam
gledati kako
vene
cvijeće moje
mladosti.
Jeca bandoneon taj
tužni tango
možda je i njemu
netko
srce slomio…
Plače moja duša
luda,
žalosna i sama u ovoj
noći,
noći tamnoj i bez
zvijezda.
U čašama ja tražim
utjehu i spas,
u njima utopiti ja
želim
sjećanje na
nas.
Želim vinom srce
svoje opiti
želim
nazdraviti
nesretnim ljubavima.
|
